KPP

Pozycja boczna ustalona jest to pozycja, którą można zastosować wobec pacjenta nieprzytomnego z zachowanymi czynnościami życiowymi, przede wszystkim z prawidłowym oddechem. Pozycja ta umożliwia w bezpieczny oraz bez przyrządowy sposób utrzymać drożność górnych dróg oddechowych, zapobiegając opadaniu języka na tylną ścianę gardła. Dzięki jej zastosowaniu zmniejsza się ryzyko zadławienia osoby poszkodowanej płynami znajdującymi się w jamie ustnej lub ewentualną treścią wymiotną.

Uwaga! Pozycji bocznej ustalonej nie należy stosować u poszkodowanych, w przypadku których podejrzewa się uraz / złamanie kręgosłupa, miednicy lub innych narządów ruchu. Nie należy stosować tej pozycji również w przypadku samego podejrzenia wyżej wymienionych urazów.

Ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej jest bardzo proste i nie wymaga dużego nakładu sił. Mając pewność, że pacjent jest nieurazowy należy ułożyć go na plecach, a następnie uklęknąć po stronie na którą będziemy chcieli obrócić poszkodowanego.

Uwaga! Kobiety w widocznej ciąży układa się na ich lewym boku.

Rękę poszkodowanej osoby od strony ratownika należy ustawić pod kątem prostym względem jego ciała a następnie zgiąć ją w łokciu do góry. Drugą rękę przełożyć przez klatę piersiową i ułożyć dłonią do twarzy. Kolejną czynnością jest zgięcie dalszej nogi poszkodowanej osoby w kolanie. Następnie należy obrócić pacjenta na stronę po której ustawiony jest ratownik, przytrzymując za jedną rękę oraz zgięte kolano. Ostatni krok to lekkie odchylenie głowy do tyłu w celu udrożnienia dróg oddechowych. Po ułożeniu osoby poszkodowanej w tej pozycji należy  ponownie sprawdzić oddech pacjenta, a następnie wykonywać tą czynność co 2 minuty.

W przypadku gdy pacjent jest przytomny warto zebrać od niego wywiad SAMPLE, będący cennym źródłem informacji dla przybyłych ratowników medycznych. Nazwa SAMPLE pomaga jego  przeprowadzeniu, gdyż każda literka odpowiada innemu pytaniu.

S – symptomy – należy spytać o boleści, ruchomość w stawach oraz czucie kończyn.

A – alergie – należy spytać czy osoba poszkodowana jest na coś uczulona.

M – medykamenty – należy spytać czy osoba poszkodowana przyjmuje w sposób ciągły jakieś lekarstwa.

P – przebyte choroby – nalży zapytać osoby poszkodowanej czy chorowała na jakieś choroby przewlekłe

L – lunch – należy zapytać kiedy osoba poszkodowana jadła posiłek

E – ewentualny mechanizm zdarzenia – należy zapytać czy osoba poszkodowana pamięta co się wydarzyło.

W przypadku gdyby stan osoby poszkodowanej nagle się pogorszy, a o gorsze  utraciłby  przytomność, wywiad ten staje się bardzo cennym źródłem informacji pomagającym podjęcie dalszych, specjalistycznych czynności medycznych.

Osoba nieprzytomna oraz bez oddechu (więcej o ocenie przytomności i ilości oddechów tutaj) potrzebuje natychmiastowej pomocy przedmedycznej. Szybkie rozpoczęcie reanimacji zwiększa nawet trzykrotnie szanse przeżycia poszkodowanego.

… Czytaj więcej

Pamiętając o bezpieczeństwie własnym, tj. założeniu rękawiczek lateksowych, maseczki jednorazowej oraz zabezpieczeniu miejsca zdarzenia należy podejść do poszkodowanego od przodu (twarzą w twarz), równocześnie przedstawiając się swoim imieniem. Osoby z urazami lub innymi problemami zdrowotnymi często odczuwają duży stres oraz niepokój, dlatego podejście do osoby od tyłu jest niezalecane. W przypadku gdy poszkodowany nie zareaguje na komunikaty głosowe należy podejść bliżej, potrząsnąć delikatnie ramionami oraz dalej kontynuować polecenia głosowe.

Czynności te mają na celu ocenę stanu świadomości poszkodowanego. Można wyróżnić cztery stany w skali “AVPU”:

• przytomny (A – alert),
• nieprzytomny reagujący na polecenia  głosowe (V – verbal),
• nieprzytomny reagujący na ból (P – pain),
• nieprzytomny nie reagujący na żadne bodźce (U – unresponsive).

Stwierdzając, że osoba poszkodowana jest nieprzytomna natychmiast należy sprawdzić czy oddycha.   W tym celu udrażnia się drogi oddechowe dwoma sposobami do wyboru :

• poszkodowany nie ma urazów kręgosłupa – udrożnienie dróg oddechowych można wykonać przez odchylenie głowy do tyłu,
• poszkodowany ma podejrzenie urazu kręgosłupa – udrożnienie dróg oddechowych należy wykonać poprzez wysunięcie żuchwy do przodu, bez odchylania głowy do tyłu.

Dopiero po udrożnieniu dróg oddechowych poszkodowanego można przystąpić do sprawdzenia ilości i jakości oddechów. W tym celu należy pochylić swoją twarz nad twarzą poszkodowanego oraz położyć dłoń na jego klatce piersiowej, wykorzystując zasadę „zobacz, usłysz, poczuj”. Prawidłowa ilość oddechów w czasie 10 sekund to:

• osoba dorosła: 2-3 oddechów,
• dziecko: 3-5 oddechów,
• niemowlę: 5-8 oddechów.

Jeżeli oddech to tylko westchnienia, ciężko ocenić czy był wyczuwalny czy nie, uznaje się go jako nieprawidłowy i nie zalicza do sumy oddechów.

Stwierdzając brak oddechu, bezzwłocznie należy rozpocząć resuscytacje krążeniowo oddechową, której zasady prowadzenia będą tematem kolejnego artykułu (3 grudnia).

Pierwsza pomoc przedmedyczna to czynności ratunkowe wykonywane przez osoby znajdujące się na miejscu zdarzenia, tj. świadka lub domownika wzywającego specjalistyczną pomoc. … Czytaj więcej

Czas przyjazdu zespołu ratownictwa medycznego oraz przystąpienie do wykonania medycznych czynności ratunkowych to około 10 – 15 minut. Dla osoby wymagającej pomocy szanse na szybszy powrót do zdrowia lub nawet przyżycia maleją z każdą minutą. To właśnie dlatego udzielenie pierwszej pomocy przedmedycznej przez osoby postronne jest tak ważne! … Czytaj więcej